CZYŚCIEC
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
| PDF do druku |
STRESZCZENIE
W nauczaniu kościoła rzymskokatolickiego możemy spotkać się z terminem „czyściec”. Według głoszonej przez ten kościół doktryny stanowi on miejsce, w którym dusza człowieka przebywa po jego biologicznej śmierci. Niektórzy teolodzy uważają „czyściec” za przedsionek piekła, w którym doświadcza się jakiegoś rodzaju cierpienia, ale nie jest to samo piekło. Zgodnie z tą filozofią „czyściec” to stan przejściowy, w którym tkwi się do momentu powszechnego zmartwychwstania. Paradoks polega na tym, że do „czyśćca” trafiają rzekomo dusze zmarłych w tak zwanej „łasce uświęcającej”, które jednak nie są „całkowicie oczyszczone”.
Jest to oczywiście kompletny absurd, gdyż Łaska Boża to właśnie oczyszczenie duszy wybrańca z grzechu, czyli ducha Szatana – ducha nieczystego.
W ramach swojej nauki, która jest czystym fałszem, kościół rzymskokatolicki stworzył niejako „trzeci stan duchowy”, poza Bogiem (Duchem Świętym) oraz Szatanem (duchem nieczystym). Jest to jakoby trzecie miejsce przeznaczenia, poza „Niebem”, obrazującym życie wieczne, oraz „piekłem”, obrazującym potępienie wieczne. Stanem tym jest oczyszczenie duchowe, ale niekompletne, dusza czysto-nieczysta, miejsce w Niebie, ale nie w pełni, jakiś rodzaj nieba-piekła. Nic więc dziwnego, że samego Jezusa najczęściej uważa się za Boga, ale nie do końca, czasem za człowieka, a często też za pół-Boga-pół-człowieka, co w rzeczywistości oznacza pół-Boga-pół-Szatana. Na tej samej zasadzie Słowo Boże, a pamiętajmy, że Jezus to Słowo, uważa się za dzieło natchnione przez Boga, jednocześnie interpretując Je w sposób fizyczny, czyli po ludzku (z natchnienia Szatana), podczas gdy człowiek z natury jest wykonawcą woli Szatana.
W naszej analizie skoncentrujemy się na wersetach, które zdaniem kościoła dowodzą istnienia czyśćca, czemu duchowy przekaz Biblii całkowicie przeczy. Warto przypomnieć, że wcześniej kościół opierał swoją doktrynę czyśćca na dwóch lub trzech wersetach. Obecnie wskazuje na nowe i można się domyślać, że takich fałszywych interpretacji będzie wciąż przybywać. Oto te najczęściej przytaczane przykłady:
1. Wiara Judy Machabejskiego w pośmiertne oczyszczenie z grzechów;
2. Znak Jonasza jako obraz czyśćca (Mt 12:40);
3. Odpuszczanie grzechów po śmierci, w „tym wieku”, albo w „przyszłym wieku” (Mt 12:32);
4. „Oczyszczający i ocalający duszę ogień czyśćca” (1Kor 3:10-15);
5. Chłosta po śmierci;
6. Chrzest za zmarłych i miłosierdzie dla zmarłych (1Kor 15:29; 2Tm 1:16-18);
7. Czyściec jako zwrot długu (Mt 5:25-26);
8. Nielitościwy dłużnik skazany na oddanie długu (Mt 18:23-35);
9. Czyściec jako kres wędrówki do życia wiecznego (2Kor 5:10);
10. „Możliwość” wyjścia z otchłani;
11. Łono Abrahama (Łk 16:19-26);
12. Paruzja a czyściec.
CAŁE OPRACOWANIE TUTAJ.
W nauczaniu kościoła rzymskokatolickiego możemy spotkać się z terminem „czyściec”. Według głoszonej przez ten kościół doktryny stanowi on miejsce, w którym dusza człowieka przebywa po jego biologicznej śmierci. Niektórzy teolodzy uważają „czyściec” za przedsionek piekła, w którym doświadcza się jakiegoś rodzaju cierpienia, ale nie jest to samo piekło. Zgodnie z tą filozofią „czyściec” to stan przejściowy, w którym tkwi się do momentu powszechnego zmartwychwstania. Paradoks polega na tym, że do „czyśćca” trafiają rzekomo dusze zmarłych w tak zwanej „łasce uświęcającej”, które jednak nie są „całkowicie oczyszczone”.
Jest to oczywiście kompletny absurd, gdyż Łaska Boża to właśnie oczyszczenie duszy wybrańca z grzechu, czyli ducha Szatana – ducha nieczystego.
W ramach swojej nauki, która jest czystym fałszem, kościół rzymskokatolicki stworzył niejako „trzeci stan duchowy”, poza Bogiem (Duchem Świętym) oraz Szatanem (duchem nieczystym). Jest to jakoby trzecie miejsce przeznaczenia, poza „Niebem”, obrazującym życie wieczne, oraz „piekłem”, obrazującym potępienie wieczne. Stanem tym jest oczyszczenie duchowe, ale niekompletne, dusza czysto-nieczysta, miejsce w Niebie, ale nie w pełni, jakiś rodzaj nieba-piekła. Nic więc dziwnego, że samego Jezusa najczęściej uważa się za Boga, ale nie do końca, czasem za człowieka, a często też za pół-Boga-pół-człowieka, co w rzeczywistości oznacza pół-Boga-pół-Szatana. Na tej samej zasadzie Słowo Boże, a pamiętajmy, że Jezus to Słowo, uważa się za dzieło natchnione przez Boga, jednocześnie interpretując Je w sposób fizyczny, czyli po ludzku (z natchnienia Szatana), podczas gdy człowiek z natury jest wykonawcą woli Szatana.
W naszej analizie skoncentrujemy się na wersetach, które zdaniem kościoła dowodzą istnienia czyśćca, czemu duchowy przekaz Biblii całkowicie przeczy. Warto przypomnieć, że wcześniej kościół opierał swoją doktrynę czyśćca na dwóch lub trzech wersetach. Obecnie wskazuje na nowe i można się domyślać, że takich fałszywych interpretacji będzie wciąż przybywać. Oto te najczęściej przytaczane przykłady:
1. Wiara Judy Machabejskiego w pośmiertne oczyszczenie z grzechów;
2. Znak Jonasza jako obraz czyśćca (Mt 12:40);
3. Odpuszczanie grzechów po śmierci, w „tym wieku”, albo w „przyszłym wieku” (Mt 12:32);
4. „Oczyszczający i ocalający duszę ogień czyśćca” (1Kor 3:10-15);
5. Chłosta po śmierci;
6. Chrzest za zmarłych i miłosierdzie dla zmarłych (1Kor 15:29; 2Tm 1:16-18);
7. Czyściec jako zwrot długu (Mt 5:25-26);
8. Nielitościwy dłużnik skazany na oddanie długu (Mt 18:23-35);
9. Czyściec jako kres wędrówki do życia wiecznego (2Kor 5:10);
10. „Możliwość” wyjścia z otchłani;
11. Łono Abrahama (Łk 16:19-26);
12. Paruzja a czyściec.
CAŁE OPRACOWANIE TUTAJ.