4. 40 dni i 40 nocy
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
4. 40 dni i 40 nocy
Bliższa analiza opisu Potopu i zawartego w nim wyrażenia „40 dni i 40 nocy” wskazuje, że, de facto, możemy mieć do czynienia z dwoma okresami o łącznej długości 80 dni (40 + 40). Może na to wskazywać oddzielenie okresu „40 dni i 40 nocy” od okresu „40 dni”. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku Jezusa, kiedy po Jego chrzcie w rzece Jordan czytamy o okresie „40 dni i 40 nocy”, który spędził na pustyni (Mt 4:1-2), i równocześnie o okresie „40 dni” związanym z kuszeniem Go przez diabła (Mk 1:12-13, Łk 4:1-2). Należy jednak przyjąć także możliwość, że okres „40 dni i 40 nocy” może być rozpatrywany na dwa sposoby, czyli zarówno jako 40 dni, jak i jako 80 (40 + 40) dni. Podobnie jest w przypadku Jakuba, gdyż pozornie wydaje się, że jego pobyt w domu Labana trwał 20 lat (Rdz 31:38), a w rzeczywistości było to lat 40 (7 lat służby za Leę, 7 lat służby za Rachelę, 20 lat pracy za wynagrodzenie oraz 6 lat pracy za trzodę). I w końcu mamy też interpretację snu o krowach tłustych i chudych, która wskazuje na dwa siedmioletnie okresy następujące jeden po drugim, a równocześnie łączy liczbę krów z liczbą lat.
Symbolika okresu „40 dni i 40 nocy” odnosi się do trzech, a właściwie do czterech wydarzeń:
- pobyt Mojżesza na Górze Synaj – dwa różne okresy (Wj 24:18; 34:28);
- podróż Eliasza z pustyni na Górę Horeb (1 Krl 19:8);
- pobyt Jezusa na pustyni (Mt 4:1-2).
Zauważmy powtarzające się symbole „pustyni” i „góry”. Epizody z udziałem Mojżesza miały miejsce podczas 40-letniej tułaczki po pustyni. Jeśli chodzi o Jezusa, to podczas Jego kuszenia przez Szatana na pustyni pojawia się góra, która symbolizuje wszystkie królestwa świata (Łk 4:5). Choć Biblia nie stwierdza tego jednoznacznie, wszystko wskazuje na to, że Góra Synaj i Góra Horeb to jedna i ta sama góra, gdyż w obu przypadkach mamy odniesienia do przymierza Boga z Izraelem (Pwt 4:10, 15; 5:2; 9:8; 18:16; 28:69), do tablic z przykazaniami (1Krl 8:9; 2Krn 5:10) oraz do czci oddawanej złotemu cielcowi (Ps 106:19). Biblia zestawia też Mojżesza z Eliaszem przy okazji zapowiedzi, że prawo (Mojżesz) wyryte jest w sercach (Eliasz). Chodzi o Prawo Ducha lub inaczej dar Ducha Świętego, udzielany wybrańcom Bożym (Ml 3:22-24; w angielskim przekładzie Biblii jest to Ml 4:4) przed nadejściem Dnia Sądu. W Nowym Testamencie wymieniana jest jedynie Góra Synaj w Arabii, w nawiązaniu do przymierza Mojżesza i do niewolnicy Hagar wraz z jej dziećmi (niewybrańcami) oraz w nawiązaniu do Jerozolimy, miasta ziemskiego (Ga 4:24-25). Jerozolima ziemska to obraz duchowego niewolnictwa pseudoczcicieli Boga, którzy podlegają prawu grzechu i śmierci. Podczas kuszenia Jezusa także pojawia się motyw Jerozolimy (Łk 4:9-12) jako miejsca, gdzie czci się fałszywego boga za sprawą fałszywej interpretacji Słowa Bożego.
Należy również wspomnieć, że Jezusa, Mojżesza i Eliasza łączy „Góra Przemienienia” (Przeobrażenia), a dokładniej, motyw przemienienia dokonującego się na Górze (Mt 17:1-8; Mk 9:2-8; Łk 9:28-36). Przeciwnie do tego, co się powszechnie głosi, przemienienie Jezusa w obecności Dwóch Mężów wcale nie odbywa się na Górze Tabor. Bardziej prawdopodobne jest, że chodzi o Górę Synaj, na co wskazuje jaśniejące oblicze Chrystusa czy głos z Nieba (Wj 24:15-18; Wj 34:29-35; Mt 17:1-8; 2Kor 3:7-18).
Wreszcie, nigdzie w Biblii nie jest powiedziane, że jedno wydarzenie nie może wyznaczać więcej niż jednego punktu odniesienia w kalendarzu biblijnym (chodzi o tzw. obrazy równoległe). Na przykład, symbolika budowy Pierwszej Świątyni (Salomona) zwykle odnosi się do pierwszego programu zbawienia, czyli okresu Wczesnego Deszczu, ale często utożsamia też obrazy związane z okresem Późnego Deszczu. Biblia mówi o dwóch świętach Paschy, „pierwszej” (15 I) i „drugiej” (15 II). Z jednej strony obie łączą się z tymi samymi symbolami, a z drugiej Pascha Druga odnosi się bardziej do Późnego Deszczu. Okres Późnego Deszczu z jednej strony dotyczy początku roku zbiorów płodów rolnych, a z drugiej, jako deszcz „późny”, występuje po deszczu „wczesnym”.
W kalendarzu biblijnym nowy dzień rozpoczyna się nie o poranku lecz wieczorem (pełny dzień trwa od wieczora do wieczora). Symbole śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, choć głównie odnoszą się do Święta Paschy, często nawiązują także do Święta Namiotów, oddalanego od Paschy o 6 miesięcy. I vice versa – symbole związane ze Świętem Namiotów, drugim zmartwychwstaniem Jezusa, są także obrazem drugiego zmartwychwstania Jezusa podczas Święta Paschy. Miesiące pierwszy i siódmy w kalendarzu hebrajskim (i w Biblii) stosowane są wymiennie jako odniesienia do początku roku (świątecznego i cywilnego), choć Biblia głównie trzyma się miesiąca pierwszego (Nisan/Abib). Podobną zależność można zauważyć w przypadku miesięcy drugiego i ósmego, czyli obchodów Paschy Drugiej (paschy miesiąca drugiego), która symbolizuje drugi program zbawienia, będąc równocześnie symbolem zakończenia pierwszego programu zbawienia (a także pierwszej porcji drugiego programu zbawienia), co symbolizuje zakończenie budowy Pierwszej Świątyni, które nastąpiło w miesiącu ósmym (1Krl 6:38).
Spróbujmy teraz przyjrzeć się symbolice „40 dni i 40 nocy” w odniesieniu do wspomnianych postaci i związanych z nimi wydarzeń, którym następnie przyjrzymy się bliżej.
1. Mojżesz
Góra Synaj (Horeb) – pierwsze i drugie „40 dni i 40 nocy”
a. 15 III → 40 → 25 IV → 40 → 5 VI
7 VI → 40 → 17 VII → 40 → 27 VIII
b. 10 III → 40 → 20 IV → 40 → 30 V
1 VI → 40 → 10 VII → 40 → 20 VIII
c. 7 III → 40 → 17 IV
19/20 IV → 40 → 29/30 V → 40 → 9/10 VII (Święto Zadośćuczynienia)
2. Eliasz
a. 17 II → 40 + 40 → 7 V
7 V → 12 + 12 → 1 VI
b. 13/14 XII → 40 → 23/24 I → 40 → 3/4 III
c. 24/25 IX → 40 + 40 → 14/15 XII
15 XII → 12 + 12 → 9 I (Niedziela Palmowa)
3. Jezus
a. 10/11 VII → 40 + 40 → 30 IX/1 X
17 VII → 40 → 27 VIII
b. 10/11 VII → 40 + 40 → 30 IX/1 X
10 VII → 40 → 20 VIII
STRESZCZENIE
Bliższa analiza opisu Potopu i zawartego w nim wyrażenia „40 dni i 40 nocy” wskazuje, że, de facto, możemy mieć do czynienia z dwoma okresami o łącznej długości 80 dni (40 + 40). Może na to wskazywać oddzielenie okresu „40 dni i 40 nocy” od okresu „40 dni”. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku Jezusa, kiedy po Jego chrzcie w rzece Jordan czytamy o okresie „40 dni i 40 nocy”, który spędził na pustyni (Mt 4:1-2), i równocześnie o okresie „40 dni” związanym z kuszeniem Go przez diabła (Mk 1:12-13, Łk 4:1-2). Należy jednak przyjąć także możliwość, że okres „40 dni i 40 nocy” może być rozpatrywany na dwa sposoby, czyli zarówno jako 40 dni, jak i jako 80 (40 + 40) dni. Podobnie jest w przypadku Jakuba, gdyż pozornie wydaje się, że jego pobyt w domu Labana trwał 20 lat (Rdz 31:38), a w rzeczywistości było to lat 40 (7 lat służby za Leę, 7 lat służby za Rachelę, 20 lat pracy za wynagrodzenie oraz 6 lat pracy za trzodę). I w końcu mamy też interpretację snu o krowach tłustych i chudych, która wskazuje na dwa siedmioletnie okresy następujące jeden po drugim, a równocześnie łączy liczbę krów z liczbą lat.
Symbolika okresu „40 dni i 40 nocy” odnosi się do trzech, a właściwie do czterech wydarzeń:
- pobyt Mojżesza na Górze Synaj – dwa różne okresy (Wj 24:18; 34:28);
- podróż Eliasza z pustyni na Górę Horeb (1 Krl 19:8);
- pobyt Jezusa na pustyni (Mt 4:1-2).
Zauważmy powtarzające się symbole „pustyni” i „góry”. Epizody z udziałem Mojżesza miały miejsce podczas 40-letniej tułaczki po pustyni. Jeśli chodzi o Jezusa, to podczas Jego kuszenia przez Szatana na pustyni pojawia się góra, która symbolizuje wszystkie królestwa świata (Łk 4:5). Choć Biblia nie stwierdza tego jednoznacznie, wszystko wskazuje na to, że Góra Synaj i Góra Horeb to jedna i ta sama góra, gdyż w obu przypadkach mamy odniesienia do przymierza Boga z Izraelem (Pwt 4:10, 15; 5:2; 9:8; 18:16; 28:69), do tablic z przykazaniami (1Krl 8:9; 2Krn 5:10) oraz do czci oddawanej złotemu cielcowi (Ps 106:19). Biblia zestawia też Mojżesza z Eliaszem przy okazji zapowiedzi, że prawo (Mojżesz) wyryte jest w sercach (Eliasz). Chodzi o Prawo Ducha lub inaczej dar Ducha Świętego, udzielany wybrańcom Bożym (Ml 3:22-24; w angielskim przekładzie Biblii jest to Ml 4:4) przed nadejściem Dnia Sądu. W Nowym Testamencie wymieniana jest jedynie Góra Synaj w Arabii, w nawiązaniu do przymierza Mojżesza i do niewolnicy Hagar wraz z jej dziećmi (niewybrańcami) oraz w nawiązaniu do Jerozolimy, miasta ziemskiego (Ga 4:24-25). Jerozolima ziemska to obraz duchowego niewolnictwa pseudoczcicieli Boga, którzy podlegają prawu grzechu i śmierci. Podczas kuszenia Jezusa także pojawia się motyw Jerozolimy (Łk 4:9-12) jako miejsca, gdzie czci się fałszywego boga za sprawą fałszywej interpretacji Słowa Bożego.
Należy również wspomnieć, że Jezusa, Mojżesza i Eliasza łączy „Góra Przemienienia” (Przeobrażenia), a dokładniej, motyw przemienienia dokonującego się na Górze (Mt 17:1-8; Mk 9:2-8; Łk 9:28-36). Przeciwnie do tego, co się powszechnie głosi, przemienienie Jezusa w obecności Dwóch Mężów wcale nie odbywa się na Górze Tabor. Bardziej prawdopodobne jest, że chodzi o Górę Synaj, na co wskazuje jaśniejące oblicze Chrystusa czy głos z Nieba (Wj 24:15-18; Wj 34:29-35; Mt 17:1-8; 2Kor 3:7-18).
Wreszcie, nigdzie w Biblii nie jest powiedziane, że jedno wydarzenie nie może wyznaczać więcej niż jednego punktu odniesienia w kalendarzu biblijnym (chodzi o tzw. obrazy równoległe). Na przykład, symbolika budowy Pierwszej Świątyni (Salomona) zwykle odnosi się do pierwszego programu zbawienia, czyli okresu Wczesnego Deszczu, ale często utożsamia też obrazy związane z okresem Późnego Deszczu. Biblia mówi o dwóch świętach Paschy, „pierwszej” (15 I) i „drugiej” (15 II). Z jednej strony obie łączą się z tymi samymi symbolami, a z drugiej Pascha Druga odnosi się bardziej do Późnego Deszczu. Okres Późnego Deszczu z jednej strony dotyczy początku roku zbiorów płodów rolnych, a z drugiej, jako deszcz „późny”, występuje po deszczu „wczesnym”.
W kalendarzu biblijnym nowy dzień rozpoczyna się nie o poranku lecz wieczorem (pełny dzień trwa od wieczora do wieczora). Symbole śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, choć głównie odnoszą się do Święta Paschy, często nawiązują także do Święta Namiotów, oddalanego od Paschy o 6 miesięcy. I vice versa – symbole związane ze Świętem Namiotów, drugim zmartwychwstaniem Jezusa, są także obrazem drugiego zmartwychwstania Jezusa podczas Święta Paschy. Miesiące pierwszy i siódmy w kalendarzu hebrajskim (i w Biblii) stosowane są wymiennie jako odniesienia do początku roku (świątecznego i cywilnego), choć Biblia głównie trzyma się miesiąca pierwszego (Nisan/Abib). Podobną zależność można zauważyć w przypadku miesięcy drugiego i ósmego, czyli obchodów Paschy Drugiej (paschy miesiąca drugiego), która symbolizuje drugi program zbawienia, będąc równocześnie symbolem zakończenia pierwszego programu zbawienia (a także pierwszej porcji drugiego programu zbawienia), co symbolizuje zakończenie budowy Pierwszej Świątyni, które nastąpiło w miesiącu ósmym (1Krl 6:38).
Spróbujmy teraz przyjrzeć się symbolice „40 dni i 40 nocy” w odniesieniu do wspomnianych postaci i związanych z nimi wydarzeń, którym następnie przyjrzymy się bliżej.
1. Mojżesz
Góra Synaj (Horeb) – pierwsze i drugie „40 dni i 40 nocy”
a. 15 III → 40 → 25 IV → 40 → 5 VI
7 VI → 40 → 17 VII → 40 → 27 VIII
b. 10 III → 40 → 20 IV → 40 → 30 V
1 VI → 40 → 10 VII → 40 → 20 VIII
c. 7 III → 40 → 17 IV
19/20 IV → 40 → 29/30 V → 40 → 9/10 VII (Święto Zadośćuczynienia)
2. Eliasz
a. 17 II → 40 + 40 → 7 V
7 V → 12 + 12 → 1 VI
b. 13/14 XII → 40 → 23/24 I → 40 → 3/4 III
c. 24/25 IX → 40 + 40 → 14/15 XII
15 XII → 12 + 12 → 9 I (Niedziela Palmowa)
3. Jezus
a. 10/11 VII → 40 + 40 → 30 IX/1 X
17 VII → 40 → 27 VIII
b. 10/11 VII → 40 + 40 → 30 IX/1 X
10 VII → 40 → 20 VIII
STRESZCZENIE