2. DEKALOG - Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
File Size: | 184 kb |
File Type: |
7.2. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. (Wj 20:4-6; Pwt 5:8-10)
Kościół rzymskokatolicki zupełnie pomija to przykazanie. Dlatego przeciętny członek tego kościoła zwykle w ogóle nie wie o jego istnieniu lub odnosi je do innych religii, w których cześć oddawana jest słońcu, zwierzętom lub drzewom, a które w jego mniemaniu są religiami pogańskimi. Nie chodzi tu jednak o wykonywanie fizycznych podobizn ludzi czy zwierząt.
Duchowo rzecz biorąc, przykazanie to dotyczy bowiem antagonizmu pomiędzy Bogiem i Szatanem. Człowiek został stworzony na fizyczny obraz Boga, którym to obrazem jest duch imitujący Boga, mianowicie Szatan, który nazywany jest również Pierwszym Adamem. Z chwilą zbawienia wybraniec Boży zostaje stworzony, czyli inaczej zrodzony, na nowo, na obraz rzeczywistego Ducha Bożego – Jezusa Chrystusa. Z natury każdy człowiek, także niezbawiony jeszcze wybraniec, będzie postrzegał Boga w wymiarze fizyczności, która utożsamia ducha Szatana. Stąd pozorni wybrańcy, to znaczy wyznawcy instytucjonalnych religii chrześcijańskich, będą postrzegać Boga-Jezusa jako Szatana, a Szatana jako Boga, a co za tym idzie, będą czcić swojego boga w sposób fizyczny, przez siebie zaprojektowany. Podając się za czcicieli Jezusa, tak naprawdę tworzą własne „podobieństwo Boga”, Jego obraz, głosząc fałszywe doktryny na temat zbawienia, co Biblia obrazuje takimi wyrażeniami jak „budowanie wyżyn” czy też „czynienie własnych bożków”. Właśnie na tym polega oddawanie czci własnemu lub obcemu bogu.
Zresztą wielu chrześcijan bardzo dobitnie podkreśla tę prawdę, powtarzając utarty slogan, że „każdy wyobraża sobie Boga inaczej, więc każdy ma prawo oddawać mu cześć tak, jak mu wygodniej”. Otóż właśnie tak działa ludzka natura – tworzy sobie własny obraz Boga i oddaje mu cześć zgodnie z własnym wyobrażeniem, wyobrażeniem oczywiście fizycznym – w postaci fizycznych obrzędów, modłów i rytuałów, łącznie z budową fizycznych świątyń i tworzeniem fizycznych podobizn Jezusa, Marii czy tak zwanych „świętych”, a nawet „aniołów”.
Biblia stwierdza tez obrazowo, że niewybrańcy przyjmują obraz lub znamię Bestii, czyli ducha Szatana (Ap 13:15-18), a wybrańcy imię Boga i znamię Ducha jako zadatek na zbawienie ciała (Ap 14:1; 22:4; Ef 1:13,14).
Zgodnie z Biblią, prawdziwego Boga można czcić tylko „w Duchu i Prawdzie” (J 4:24). Wyrażenie to oznacza, że Boga czczą wyłącznie ci, którzy mają w sobie Jego Ducha, a więc zbawieni, a to dotyczy tylko wybrańców. Niezbawieni jako synowie buntu, oporni na działanie Ducha, popełniają duchowe bałwochwalstwo (1Sm 15:23), przy czym takie słowa jak rozpusta, nieczystość, lubieżność, zła żądza czy chciwość nie dotyczą ludzkich przywar, lecz muszą być rozumiane w wymiarze duchowym jako synonimy ducha Szatana, i w tym sensie są bałwochwalstwem (Kol 3:5-6).
Kościół rzymskokatolicki zupełnie pomija to przykazanie. Dlatego przeciętny członek tego kościoła zwykle w ogóle nie wie o jego istnieniu lub odnosi je do innych religii, w których cześć oddawana jest słońcu, zwierzętom lub drzewom, a które w jego mniemaniu są religiami pogańskimi. Nie chodzi tu jednak o wykonywanie fizycznych podobizn ludzi czy zwierząt.
Duchowo rzecz biorąc, przykazanie to dotyczy bowiem antagonizmu pomiędzy Bogiem i Szatanem. Człowiek został stworzony na fizyczny obraz Boga, którym to obrazem jest duch imitujący Boga, mianowicie Szatan, który nazywany jest również Pierwszym Adamem. Z chwilą zbawienia wybraniec Boży zostaje stworzony, czyli inaczej zrodzony, na nowo, na obraz rzeczywistego Ducha Bożego – Jezusa Chrystusa. Z natury każdy człowiek, także niezbawiony jeszcze wybraniec, będzie postrzegał Boga w wymiarze fizyczności, która utożsamia ducha Szatana. Stąd pozorni wybrańcy, to znaczy wyznawcy instytucjonalnych religii chrześcijańskich, będą postrzegać Boga-Jezusa jako Szatana, a Szatana jako Boga, a co za tym idzie, będą czcić swojego boga w sposób fizyczny, przez siebie zaprojektowany. Podając się za czcicieli Jezusa, tak naprawdę tworzą własne „podobieństwo Boga”, Jego obraz, głosząc fałszywe doktryny na temat zbawienia, co Biblia obrazuje takimi wyrażeniami jak „budowanie wyżyn” czy też „czynienie własnych bożków”. Właśnie na tym polega oddawanie czci własnemu lub obcemu bogu.
Zresztą wielu chrześcijan bardzo dobitnie podkreśla tę prawdę, powtarzając utarty slogan, że „każdy wyobraża sobie Boga inaczej, więc każdy ma prawo oddawać mu cześć tak, jak mu wygodniej”. Otóż właśnie tak działa ludzka natura – tworzy sobie własny obraz Boga i oddaje mu cześć zgodnie z własnym wyobrażeniem, wyobrażeniem oczywiście fizycznym – w postaci fizycznych obrzędów, modłów i rytuałów, łącznie z budową fizycznych świątyń i tworzeniem fizycznych podobizn Jezusa, Marii czy tak zwanych „świętych”, a nawet „aniołów”.
Biblia stwierdza tez obrazowo, że niewybrańcy przyjmują obraz lub znamię Bestii, czyli ducha Szatana (Ap 13:15-18), a wybrańcy imię Boga i znamię Ducha jako zadatek na zbawienie ciała (Ap 14:1; 22:4; Ef 1:13,14).
Zgodnie z Biblią, prawdziwego Boga można czcić tylko „w Duchu i Prawdzie” (J 4:24). Wyrażenie to oznacza, że Boga czczą wyłącznie ci, którzy mają w sobie Jego Ducha, a więc zbawieni, a to dotyczy tylko wybrańców. Niezbawieni jako synowie buntu, oporni na działanie Ducha, popełniają duchowe bałwochwalstwo (1Sm 15:23), przy czym takie słowa jak rozpusta, nieczystość, lubieżność, zła żądza czy chciwość nie dotyczą ludzkich przywar, lecz muszą być rozumiane w wymiarze duchowym jako synonimy ducha Szatana, i w tym sensie są bałwochwalstwem (Kol 3:5-6).