10. DROGA KRZYŻOWA. Pan Jezus z szat obnażony
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
10. Pan Jezus z szat obnażony
Komentarze duchownych na ten temat przechodzą same siebie, a ich demagogia schlebia próżności kościoła instytucjonalnego. Rozdarcie szat interpretuje się jako nieposiadanie niczego do ukrycia, jako odsłonięcie czystości serca, prawdy i miłości. Według kościoła ten nie ma nic do ukrycia, kto podąża drogą spowiedzi, pokuty i komunii, kto umarł wraz z Chrystusem. Takiej osobie niepotrzebne są żadne szaty, ani żadne ziemskie skarby. Należy dodać, że sakramenty są wymysłem kościoła. Spożywanie Ciała i Krwi Chrystusa to symbol daru Ducha Świętego, daru udzielanego przez Boga swojemu wybrańcowi. Nagie ciało Chrystusa kościół łączy z tajemnicą wcielenia – narodzenia Jezusa w łonie Marii – oraz z wykonywaniem przez Niego woli Ojca. Oczywiście ciało Chrystusa i Jego cierpienia przedstawia się w formie fizycznej: przeraźliwych ran, przenikliwego bólu, zeszpeconej twarzy, krwi płynącej strumieniami, oczów tonących we łzach, rozszarpywanego ciała, miażdżonych kości itp. Przy tej stacji najczęściej wspomina się Marię, jakoby najpierw pod jej sercem, potem w jej oczach, na końcu w jej dłoniach Ciało Chrystusa doznało pełnej czci. Zatem współczucie leży także po stronie Matki, która była świadkiem cierpienia i upokorzenia Swojego Syna.
Z kolei modlitwa dotyczy tu przeprosin za poniżanie i gorszenie niewinnych dzieci i młodzieży, by nagość duszy nie obrażała Pana Jezusa, ani Niepokalanej Matki. Poniżenie Chrystusa określa się jako najgłębsze z najgłębszych, gdyż Chrystus został pozbawiony wszelkich praw, ochrony, domu, a nawet szat. A wszystko to dla zbawienia świata. My zaś, jako ludzie, zgodnie z nauką kościoła, powinniśmy naśladować Jezusa w cierpieniu i pokorze, być jak On, cisi i pokornego serca. Prośba w modlitwie dotyczy także uczynienia serca modlącego się według serca Jezusa.
Z każdą stacją zbliżamy się do kulminacji męki Chrystusa, która w każdym przypadku utożsamiana jest przez kościół z cierpieniem fizycznym Jezusa, a także Jego najbliższych (mowa przede wszystkim o Marii). Rozmija się to całkowicie z Prawdą. W rozumieniu ludzkim prośba o „pokorne serce” dotyczy naszej „chrześcijańskiej postawy” w celu przypodobania się Chrystusowi za pomocą naszych własnych, fizycznych uczynków. Do „fizycznych uczynków” zaliczamy także wszelkie akty wynikające z naszej ludzkiej moralności. Tymczasem pokorne serce symbolizuje Ducha Świętego, którego nie można wyprosić, na którego nie można zasłużyć i którego nie można kupić, a który został przeznaczony dla wybrańców. W symbolice Biblii modlitwa to „komunikacja” ze Słowem Bożym poprzez Ducha, to czytanie i głoszenie Słowa Bożego, a co najważniejsze, to objawianie Prawdy zawartej w przekazie duchowym, zarezerwowane wyłącznie dla wybrańców.
Nagość Chrystusa symbolizuje sąd Boży, czyli brak szaty zbawienia. Jednocześnie rozdarcie szat przez żołnierzy na 4 części symbolizuje zapowiedź zbawienia pogan (wybrańców) na całym świecie. Rzucenie losów o suknię (tunikę) ukazuje symbolikę zbawienia, które z naszego punktu widzenia jest darem losu, przeznaczonym z góry przez Boga – „od Pana pochodzi rozstrzygnięcie” (J 19: 23-24; Ps 22: 19; Prz 16: 33). Los związany jest z udziałem w dziele zbawienia z woli Boga. Nagość duchowa Chrystusa jest obrazem jego utożsamienia z wybrańcami, bo Chrystus sam w Sobie jest Duchem Świętym. Duch Święty jest obecny w świecie, ale dla większości ludzi jego obecność nie skutkuje zbawieniem, gdyż Duch Boży zamieszkuje tylko dusze wybrańców. Pamiętamy nagość Adama i Ewy, która została ujawniona z chwilą sądu. Wcześniej oboje nie odczuwali wstydu (Rdz 2: 25; 3: 10), gdyż grzech (duch nieczysty) pozostaje w ukryciu aż do dnia sądu. Później otrzymali oni od Boga odzienie ze skór, co wskazuje na zabicie zwierzęcia w celu uzyskania odzienia, a co za tym idzie, symbolizuje konieczność ofiary Chrystusa–Baranka Bożego w celu zgładzenia grzechu (Szatana).
Komentarze duchownych na ten temat przechodzą same siebie, a ich demagogia schlebia próżności kościoła instytucjonalnego. Rozdarcie szat interpretuje się jako nieposiadanie niczego do ukrycia, jako odsłonięcie czystości serca, prawdy i miłości. Według kościoła ten nie ma nic do ukrycia, kto podąża drogą spowiedzi, pokuty i komunii, kto umarł wraz z Chrystusem. Takiej osobie niepotrzebne są żadne szaty, ani żadne ziemskie skarby. Należy dodać, że sakramenty są wymysłem kościoła. Spożywanie Ciała i Krwi Chrystusa to symbol daru Ducha Świętego, daru udzielanego przez Boga swojemu wybrańcowi. Nagie ciało Chrystusa kościół łączy z tajemnicą wcielenia – narodzenia Jezusa w łonie Marii – oraz z wykonywaniem przez Niego woli Ojca. Oczywiście ciało Chrystusa i Jego cierpienia przedstawia się w formie fizycznej: przeraźliwych ran, przenikliwego bólu, zeszpeconej twarzy, krwi płynącej strumieniami, oczów tonących we łzach, rozszarpywanego ciała, miażdżonych kości itp. Przy tej stacji najczęściej wspomina się Marię, jakoby najpierw pod jej sercem, potem w jej oczach, na końcu w jej dłoniach Ciało Chrystusa doznało pełnej czci. Zatem współczucie leży także po stronie Matki, która była świadkiem cierpienia i upokorzenia Swojego Syna.
Z kolei modlitwa dotyczy tu przeprosin za poniżanie i gorszenie niewinnych dzieci i młodzieży, by nagość duszy nie obrażała Pana Jezusa, ani Niepokalanej Matki. Poniżenie Chrystusa określa się jako najgłębsze z najgłębszych, gdyż Chrystus został pozbawiony wszelkich praw, ochrony, domu, a nawet szat. A wszystko to dla zbawienia świata. My zaś, jako ludzie, zgodnie z nauką kościoła, powinniśmy naśladować Jezusa w cierpieniu i pokorze, być jak On, cisi i pokornego serca. Prośba w modlitwie dotyczy także uczynienia serca modlącego się według serca Jezusa.
Z każdą stacją zbliżamy się do kulminacji męki Chrystusa, która w każdym przypadku utożsamiana jest przez kościół z cierpieniem fizycznym Jezusa, a także Jego najbliższych (mowa przede wszystkim o Marii). Rozmija się to całkowicie z Prawdą. W rozumieniu ludzkim prośba o „pokorne serce” dotyczy naszej „chrześcijańskiej postawy” w celu przypodobania się Chrystusowi za pomocą naszych własnych, fizycznych uczynków. Do „fizycznych uczynków” zaliczamy także wszelkie akty wynikające z naszej ludzkiej moralności. Tymczasem pokorne serce symbolizuje Ducha Świętego, którego nie można wyprosić, na którego nie można zasłużyć i którego nie można kupić, a który został przeznaczony dla wybrańców. W symbolice Biblii modlitwa to „komunikacja” ze Słowem Bożym poprzez Ducha, to czytanie i głoszenie Słowa Bożego, a co najważniejsze, to objawianie Prawdy zawartej w przekazie duchowym, zarezerwowane wyłącznie dla wybrańców.
Nagość Chrystusa symbolizuje sąd Boży, czyli brak szaty zbawienia. Jednocześnie rozdarcie szat przez żołnierzy na 4 części symbolizuje zapowiedź zbawienia pogan (wybrańców) na całym świecie. Rzucenie losów o suknię (tunikę) ukazuje symbolikę zbawienia, które z naszego punktu widzenia jest darem losu, przeznaczonym z góry przez Boga – „od Pana pochodzi rozstrzygnięcie” (J 19: 23-24; Ps 22: 19; Prz 16: 33). Los związany jest z udziałem w dziele zbawienia z woli Boga. Nagość duchowa Chrystusa jest obrazem jego utożsamienia z wybrańcami, bo Chrystus sam w Sobie jest Duchem Świętym. Duch Święty jest obecny w świecie, ale dla większości ludzi jego obecność nie skutkuje zbawieniem, gdyż Duch Boży zamieszkuje tylko dusze wybrańców. Pamiętamy nagość Adama i Ewy, która została ujawniona z chwilą sądu. Wcześniej oboje nie odczuwali wstydu (Rdz 2: 25; 3: 10), gdyż grzech (duch nieczysty) pozostaje w ukryciu aż do dnia sądu. Później otrzymali oni od Boga odzienie ze skór, co wskazuje na zabicie zwierzęcia w celu uzyskania odzienia, a co za tym idzie, symbolizuje konieczność ofiary Chrystusa–Baranka Bożego w celu zgładzenia grzechu (Szatana).