4.1. Pierwsze 40 dni i 40 nocy Mojżesza
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
Wszystko wskazuje na to, że Pan zstąpił na Górę Synaj (Wj 19:11-18) w czasie Święta Pięćdziesiątnicy (Święta Tygodni, Święta Pierwocin), a więc 6 III (6 Sivan), co zostało poprzedzone głosem z rogu baraniego (szofar; Wj 19:16) dnia trzeciego (symbolika powtórzona w Biblii przy zmartwychwstaniu Jezusa). Góra Synaj jest symbolem nadania prawa ziemskiego (prawa grzechu i śmierci; Ga 4:24-25) na wzór Jeruzalem Górnego (Prawa Ducha). Prawo grzechu i śmierci wskazuje na Łaskę, czy też Wiarę, poprzez Ducha, czyli na przyjście Jezusa (Ga 3:24-25). Począwszy od 3 III Mojżesz wchodził na Górę Synaj wielokrotnie, zarówno sam, jak i w towarzystwie, prawdopodobnie sześciokrotnie do momentu otrzymania 10 przykazań. Ostatni raz, czyli od około 15 III (dnia siódmego; Wj 24:16), przebywał tam sam przez 40 dni i 40 nocy, i wtedy otrzymał dwie tablice z przymierzem (powszechnie zwane „Dekalogiem”).
Podczas tych wizyt mają miejsce następujące wydarzenia:
1. Bóg zapowiada Swoje przymierze z ludźmi i uczynienie ich „szczególnym skarbem”, „królestwem kapłanów” i „ludem świętym” (Wj 19:3-7). Po zejściu Mojżesza lud deklaruje posłuszeństwo (Wj 19:8).
2. Mojżesz przekazuje Panu słowa ludu, a Pan czyni Mojżesza przewodnikiem i pośrednikiem w dialogu pomiędzy Bogiem a ludem, by lud mógł otrzymać wiarę. Wiara związana jest ze słyszeniem duchowym. Jednocześnie Bóg zapowiada Swoje przyjście wśród gęstego obłoku (Wj 19:9).
3. Choć nie ma tu jednoznacznego potwierdzenia, że Mojżesz ponownie wszedł na górę, to jednak Mojżesz oznajmia Panu słowa ludu, co sugeruje, że wcześniej musiał do ludu zejść (Wj 19:10). Pan natomiast nakazuje Mojżeszowi uświęcenie ludu na dzień przyjścia Pana na Górę Synaj, dnia trzeciego (Wj 19:10-11) i grozi śmiercią każdemu, kto dotknie Góry. Jednocześnie wyznaczona zostaje granica Góry (Wj 19:12-13) i ustanowiona możliwość podejścia do owej granicy wyłącznie na dźwięk rogu baraniego, co Mojżesz następnie przekazuje ludowi. Tu Biblia już wyraźnie mówi o zejściu Mojżesza z Góry (Wj 19:14-17). W czasie przyjścia Pana, w gęstym obłoku, wśród grzmotów i błyskawic, na głos rogu baraniego, na lud pada strach. Pan zstępuje na Górę w ogniu, dym wydobywa się z Góry niczym z pieca, a sama Góra się trzęsie (Wj 19:18). Kiedy Mojżesz przemawia, Bóg odpowiada głosem (Wj 19:19).
4. Wydany zostaje ponowny zakaz zbliżania się do Boga pod karą śmierci, jako obraz równoległy do zakazu zbliżania się do Góry. Aaron zostaje dopuszczony do wejścia na Górę (Wj 19:20-25). Po zejściu Mojżesza Bóg słownie i bezpośrednio przekazuje Mojżeszowi 10 przykazań (10 słów), czemu towarzyszą grzmoty, błyskawice i dym, które wywołują w Izraelu strach i drżenie przed śmiercią. Dlatego lud prosi Mojżesza, aby to on był pośrednikiem (Wj 20:1-20).
5. Mojżesz zbliża się do gęstej ciemności, w której jest Bóg. Bóg przekazuje różne prawa (m.in. prawo o ołtarzu, prawo dotyczące niewolnictwa, prawa karne, prawa rzeczowe, prawo o obcowaniu z dziewicą niezaręczoną, prawa moralne, prawo o roku szabatowym, prawo o świętach) oraz obietnicę przekazania ziemi Kanaan dzieciom Izraela pod przewodnictwem Anioła, w którym jest imię Boże (Wj, rozdziały 21-23).
6. Mojżesz zostaje wezwany wraz z Aaronem, jego dwoma synami i siedemdziesięcioma starszymi Izraela (łącznie 74 mężczyzn). Wchodzą oni na Górę po ceremonii ratyfikacji przymierza. Następnego ranka (Wj 24:4) o wczesnej porze Mojżesz buduje ołtarz i 12 stel (filarów) odpowiadających 12 pokoleniom Izraela. Następnie składane są ofiary, a Mojżesz kropi lud krwią przymierza na znak uznania Księgi Przymierza. Wtedy Mojżesz wstępuje na Górę wraz z 73 mężczyznami. Wszystkim ukazuje się Bóg, „a pod Jego stopami jakby jakieś (wybrukowane) dzieło z szafirowych kamieni, świecących jak samo niebo”. Wszyscy wybrańcy żyją pomimo ujrzenia Boga. W dodatku, będąc na górze, jedzą i piją (Wj 24:1-11).
7. Mojżesz zostaje ponownie wezwany (Wj 24:12-18). Zabiera ze sobą pomocnika, Jozuego, który w pewnym momencie zatrzymuje się, a Mojżesz wstępuje na szczyt, zostając przez Boga przywołanym ze środka obłoku chwały Bożej niczym z pożerającego ognia dopiero dnia siódmego, po 6 dniach (Wj 24:16). Pozostaje tam 40 dni i 40 nocy (Wj 24:18). Nie ma tu wzmianki o poście, o którym dowiadujemy się z innego przekazu (Pwt 9:9). W tym czasie, obok 10 przykazań (tablic kamiennych) w formie pisemnej (napisanych przez Boga; Wj 24:12), Mojżesz otrzymuje także wiele instrukcji i praw ceremonialnych, jak te dotyczące budowy Przybytku, Arki Przymierza, ołtarza i jego wyposażenia (budowniczymi byli ludzie wybrani przez Boga, a natchnieni Duchem) i strojów kapłańskich. Na koniec mamy przypomnienie o przestrzeganiu szabatu (analogia do 6 dni pracy i odpoczynku dnia siódmego). W międzyczasie u podnóża Góry dochodzi do bałwochwalstwa i budowy złotego cielca pod przewodnictwem Aarona. Po zejściu Mojżesza i Jozuego ten pierwszy niszczy 2 tablice przykazań napisanych palcem Bożym i równocześnie niszczy złotego cielca (Wj 25:1 do 32:24). Synowie Lewiego, którzy opowiadają się po stronie Pana, na głos i rozkaz Mojżesza zabijają ok 3000 ludzi spośród Izraela (Wj 32:28). Warto tu zwrócić uwagę na obraz zbawienia ok 3000 ludzi spośród Izraela podczas święta Pięćdziesiątnicy (Dz 2:41) – ta sama liczba, a efekt zgoła inny.
STRESZCZENIE
Podczas tych wizyt mają miejsce następujące wydarzenia:
1. Bóg zapowiada Swoje przymierze z ludźmi i uczynienie ich „szczególnym skarbem”, „królestwem kapłanów” i „ludem świętym” (Wj 19:3-7). Po zejściu Mojżesza lud deklaruje posłuszeństwo (Wj 19:8).
2. Mojżesz przekazuje Panu słowa ludu, a Pan czyni Mojżesza przewodnikiem i pośrednikiem w dialogu pomiędzy Bogiem a ludem, by lud mógł otrzymać wiarę. Wiara związana jest ze słyszeniem duchowym. Jednocześnie Bóg zapowiada Swoje przyjście wśród gęstego obłoku (Wj 19:9).
3. Choć nie ma tu jednoznacznego potwierdzenia, że Mojżesz ponownie wszedł na górę, to jednak Mojżesz oznajmia Panu słowa ludu, co sugeruje, że wcześniej musiał do ludu zejść (Wj 19:10). Pan natomiast nakazuje Mojżeszowi uświęcenie ludu na dzień przyjścia Pana na Górę Synaj, dnia trzeciego (Wj 19:10-11) i grozi śmiercią każdemu, kto dotknie Góry. Jednocześnie wyznaczona zostaje granica Góry (Wj 19:12-13) i ustanowiona możliwość podejścia do owej granicy wyłącznie na dźwięk rogu baraniego, co Mojżesz następnie przekazuje ludowi. Tu Biblia już wyraźnie mówi o zejściu Mojżesza z Góry (Wj 19:14-17). W czasie przyjścia Pana, w gęstym obłoku, wśród grzmotów i błyskawic, na głos rogu baraniego, na lud pada strach. Pan zstępuje na Górę w ogniu, dym wydobywa się z Góry niczym z pieca, a sama Góra się trzęsie (Wj 19:18). Kiedy Mojżesz przemawia, Bóg odpowiada głosem (Wj 19:19).
4. Wydany zostaje ponowny zakaz zbliżania się do Boga pod karą śmierci, jako obraz równoległy do zakazu zbliżania się do Góry. Aaron zostaje dopuszczony do wejścia na Górę (Wj 19:20-25). Po zejściu Mojżesza Bóg słownie i bezpośrednio przekazuje Mojżeszowi 10 przykazań (10 słów), czemu towarzyszą grzmoty, błyskawice i dym, które wywołują w Izraelu strach i drżenie przed śmiercią. Dlatego lud prosi Mojżesza, aby to on był pośrednikiem (Wj 20:1-20).
5. Mojżesz zbliża się do gęstej ciemności, w której jest Bóg. Bóg przekazuje różne prawa (m.in. prawo o ołtarzu, prawo dotyczące niewolnictwa, prawa karne, prawa rzeczowe, prawo o obcowaniu z dziewicą niezaręczoną, prawa moralne, prawo o roku szabatowym, prawo o świętach) oraz obietnicę przekazania ziemi Kanaan dzieciom Izraela pod przewodnictwem Anioła, w którym jest imię Boże (Wj, rozdziały 21-23).
6. Mojżesz zostaje wezwany wraz z Aaronem, jego dwoma synami i siedemdziesięcioma starszymi Izraela (łącznie 74 mężczyzn). Wchodzą oni na Górę po ceremonii ratyfikacji przymierza. Następnego ranka (Wj 24:4) o wczesnej porze Mojżesz buduje ołtarz i 12 stel (filarów) odpowiadających 12 pokoleniom Izraela. Następnie składane są ofiary, a Mojżesz kropi lud krwią przymierza na znak uznania Księgi Przymierza. Wtedy Mojżesz wstępuje na Górę wraz z 73 mężczyznami. Wszystkim ukazuje się Bóg, „a pod Jego stopami jakby jakieś (wybrukowane) dzieło z szafirowych kamieni, świecących jak samo niebo”. Wszyscy wybrańcy żyją pomimo ujrzenia Boga. W dodatku, będąc na górze, jedzą i piją (Wj 24:1-11).
7. Mojżesz zostaje ponownie wezwany (Wj 24:12-18). Zabiera ze sobą pomocnika, Jozuego, który w pewnym momencie zatrzymuje się, a Mojżesz wstępuje na szczyt, zostając przez Boga przywołanym ze środka obłoku chwały Bożej niczym z pożerającego ognia dopiero dnia siódmego, po 6 dniach (Wj 24:16). Pozostaje tam 40 dni i 40 nocy (Wj 24:18). Nie ma tu wzmianki o poście, o którym dowiadujemy się z innego przekazu (Pwt 9:9). W tym czasie, obok 10 przykazań (tablic kamiennych) w formie pisemnej (napisanych przez Boga; Wj 24:12), Mojżesz otrzymuje także wiele instrukcji i praw ceremonialnych, jak te dotyczące budowy Przybytku, Arki Przymierza, ołtarza i jego wyposażenia (budowniczymi byli ludzie wybrani przez Boga, a natchnieni Duchem) i strojów kapłańskich. Na koniec mamy przypomnienie o przestrzeganiu szabatu (analogia do 6 dni pracy i odpoczynku dnia siódmego). W międzyczasie u podnóża Góry dochodzi do bałwochwalstwa i budowy złotego cielca pod przewodnictwem Aarona. Po zejściu Mojżesza i Jozuego ten pierwszy niszczy 2 tablice przykazań napisanych palcem Bożym i równocześnie niszczy złotego cielca (Wj 25:1 do 32:24). Synowie Lewiego, którzy opowiadają się po stronie Pana, na głos i rozkaz Mojżesza zabijają ok 3000 ludzi spośród Izraela (Wj 32:28). Warto tu zwrócić uwagę na obraz zbawienia ok 3000 ludzi spośród Izraela podczas święta Pięćdziesiątnicy (Dz 2:41) – ta sama liczba, a efekt zgoła inny.
STRESZCZENIE