MAŁŻEŃSTWO
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
PDF do druku | |
File Size: | 151 kb |
File Type: |
STRESZCZENIE
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela». Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?» Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo»”. (Mt 19:3-9)
Biblia jest pełna wersetów, które na pierwszy rzut oka wydają się sprzeczne lub bezsensowne. W przypadku małżeństwa, z jednej strony mamy polecenia, aby nie łączyć się z kobietą, to znaczy, aby wybraniec nie łączył się z prawem grzechu i śmierci, a z drugiej, aby się łączyć z kobietą, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Prawem Ducha, lub łączyć się z mężczyzną, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Jezusem. Mamy zalecenia, aby ci, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie lub owdowieli, pozostali sami, to znaczy, aby zbawieni wybrańcy nie wiązali się z Szatanem poprzez prawo grzechu i śmierci, co jest de facto niemożliwe, ze względu na posiadanego przez nich Bożego Ducha, lub żeby wstępowali w związki małżeńskie, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Chrystusem z woli Boga. Mamy zalecenia, aby pozostający w związkach małżeńskich nie oddalali męża lub nie oddali żony, również w przypadku współmałżonka niewierzącego, gdyż może on być w ten sposób uświęcony, to znaczy, aby przeznaczony do zbawienia wybraniec Boży został uświęcony przez Jezusa (Męża) oraz Prawo Ducha (Kobietę). W tym przypadku zbawiony już wybraniec Boży może być narzędziem Boga w zbawieniu innych wybrańców. Jeśli jednak małżonka lub małżonek sami chcą odejść, to nie można ich przed tym powstrzymać, co oznacza, że niewybrańcy są przeznaczeni na wieczną separację od Ducha Bożego i nic tego nie jest w stanie zmienić (1Kor 7:1-16).
Jeśli dodamy do tego biblijne stwierdzenie, że „co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”, albo biblijny nakaz odprawienia żony za cudzołóstwo, to z jednej strony mamy fizyczną interpretację instytucji małżeństwa przez instytucyjne kościoły, jako związku świętego a zarazem pełnego poświęceń i cierpień, zgodnie z którą prześladowanie, znęcanie się czy gwałcenie żony lub męża nie mogą być podstawą rozwodu, a z drugiej mamy społeczną dyskryminację kobiet, gdyż mężowie mogą je oddalać za cudzołóstwo, a nigdzie Biblia nie stwierdza, że kobieta mogłaby odprawić męża za to samo. Do tego dochodzi domniemany obowiązek powinności seksualnej względem współmałżonka, który rozporządza ciałem drugiego współmałżonka (1Kor 7:3-4), a więc uprzedmiotowienie własnego ciała, nad którym nie ma się już kontroli, bo należy ono do tej drugiej osoby. Jest to często wykorzystywane przez wyznawców zasady, że w małżeństwie kobieta nie może mężowi odmówić uprawiania seksu, gdyż on ma swoje potrzeby, a jej ciało należy do niego. A zatem kompletne zamieszanie.
Zamieszanie to znika, kiedy uświadomimy sobie, że powyższe zasady nie mają nic wspólnego z ziemskimi małżeństwami zawieranymi przez ludzi, bowiem w przekazie duchowym Jezus to „Mężczyzna” oraz „Mąż” a wybrańcy to Jego „kobieta” oraz „żona”. Jezus i wybrańcy zawierają „małżeństwo” duchowe, czyli niewidzialny i nierozerwalny związek poprzez Ducha – Łaskę lub Prawo Ducha. Podobna relacja duchowa panuje pomiędzy Szatanem a niezbawionymi (a docelowo niewybrańcami), jednak ta relacja zachodzi poprzez ducha nieczystego oraz poprzez prawo grzechu i śmierci. Wybrańcy połączeni są z Panem jednym Duchem (1Kor 6:17). „Grzech” oraz „cudzołóstwo” duchowe to synonimy Ducha nieczystego jako opozycji Ducha Bożego. Każdy człowiek z natury, a z przeznaczenia każdy niewybraniec, będzie duchowo cudzołożył, gdyż stanowi jedno ciało z „nierządnicą”, czyli Szatanem lub prawem (1Kor 6:16). Zgodnie z przeznaczeniem, zarówno połączenie wybrańca z Bogiem jak i niewybrańca z Szatanem jest nierozerwalne, gdyż nie jest możliwe, by wybraniec utracił zbawienie, tak jak niemożliwe jest, by przeznaczenie niewybrańca zostało zmienione. Przeznaczenie to zostało bowiem ustanowione przez Boga. Do czasu zbawienia, na mocy prawa grzechu i śmierci, wybraniec Boży związany jest duchowo z Szatanem, czyli innym „mężem”, dlatego cudzołoży duchowo. Z kolei z powodu Bożego sądu nad Szatanem, a sąd oznacza tu wyrok śmierci, śmierci Szatana, „prawo męża” traci swoją moc nad poślubionymi mu dotąd wybrańcami. Z kolei symboliczna śmierć i zmartwychwstanie Jezusa pociągają za sobą separację niewybrańców oraz zesłanie Ducha Świętego na wybrańców, czyli ich Prawdziwe Małżeństwo i „współżycie duchowe” z Bogiem (Rz 7:3).
Moment transformacji wybrańca do zbawienia, z „małżeństwa z Szatanem” do „małżeństwa z Bogiem”, czyli Prawdziwego Małżeństwa, albo z niemożności stawiania oporu Szatanowi do stawiania mu oporu z mocy Ducha, to moment, w którym prawo grzechu i śmierci traci swój autorytet, a górę bierze Łaska. Na mocy Ducha Świętego zbawiony wybraniec „opuści ojca i matkę”, czyli opuści domenę prawa grzechu i śmierci, i stanie się Jednym Duchem z Jezusem. Wówczas zbawiony wybraniec będzie czcił Boga w Duchu i Prawdzie, a Bóg będzie sprawcą jego woli i działania. Wola zbawionego wybrańca to inaczej wola Boża, a wykorzystanie zbawionego wybrańca jako narzędzia w rękach Boga to wykonanie woli Boga.
Podczas sądu Bożego, reprezentowanego w Biblii przez Ukrzyżowanie oraz okres Wielkiego Ucisku, niewybrańcy pozujący na wybrańców, a przede wszystkim zwierzchnicy narodu izraelskiego i kościoła instytucjonalnego, tworzący pozorne „małżeństwo” z Bogiem, otrzymują od Boga „list rozwodowy” ze względu na swoją duchową nieczystość – duchowy nierząd z Szatanem (Pwt 24:1). Ta „kobieta”, czyli niewybrańcy, nie znalazła Łaski w oczach Męża, czyli Jezusa Chrystusa. Stąd kościoły instytucjonalne symbolizowane są w Biblii przez Wielki Babilon, czyli Nierządnicę, albo inaczej królestwo Szatana. Z jeszcze innego punktu widzenia, Izrael i kościoły to „żony obce”, które nie dziedziczą z prawdziwym, niewidzialnym Izraelem i Kościołem Niebieskim, czyli z wybrańcami Bożymi.
SZCZEGÓŁOWE OMÓWIENIE TEMATU TUTAJ.
„Wtedy przystąpili do Niego faryzeusze, chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie: «Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?» On odpowiedział: «Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela». Odparli Mu: «Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?» Odpowiedział im: «Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych pozwolił wam Mojżesz oddalać wasze żony; lecz od początku tak nie było. A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo»”. (Mt 19:3-9)
Biblia jest pełna wersetów, które na pierwszy rzut oka wydają się sprzeczne lub bezsensowne. W przypadku małżeństwa, z jednej strony mamy polecenia, aby nie łączyć się z kobietą, to znaczy, aby wybraniec nie łączył się z prawem grzechu i śmierci, a z drugiej, aby się łączyć z kobietą, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Prawem Ducha, lub łączyć się z mężczyzną, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Jezusem. Mamy zalecenia, aby ci, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie lub owdowieli, pozostali sami, to znaczy, aby zbawieni wybrańcy nie wiązali się z Szatanem poprzez prawo grzechu i śmierci, co jest de facto niemożliwe, ze względu na posiadanego przez nich Bożego Ducha, lub żeby wstępowali w związki małżeńskie, to znaczy, aby wybraniec łączył się z Chrystusem z woli Boga. Mamy zalecenia, aby pozostający w związkach małżeńskich nie oddalali męża lub nie oddali żony, również w przypadku współmałżonka niewierzącego, gdyż może on być w ten sposób uświęcony, to znaczy, aby przeznaczony do zbawienia wybraniec Boży został uświęcony przez Jezusa (Męża) oraz Prawo Ducha (Kobietę). W tym przypadku zbawiony już wybraniec Boży może być narzędziem Boga w zbawieniu innych wybrańców. Jeśli jednak małżonka lub małżonek sami chcą odejść, to nie można ich przed tym powstrzymać, co oznacza, że niewybrańcy są przeznaczeni na wieczną separację od Ducha Bożego i nic tego nie jest w stanie zmienić (1Kor 7:1-16).
Jeśli dodamy do tego biblijne stwierdzenie, że „co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela”, albo biblijny nakaz odprawienia żony za cudzołóstwo, to z jednej strony mamy fizyczną interpretację instytucji małżeństwa przez instytucyjne kościoły, jako związku świętego a zarazem pełnego poświęceń i cierpień, zgodnie z którą prześladowanie, znęcanie się czy gwałcenie żony lub męża nie mogą być podstawą rozwodu, a z drugiej mamy społeczną dyskryminację kobiet, gdyż mężowie mogą je oddalać za cudzołóstwo, a nigdzie Biblia nie stwierdza, że kobieta mogłaby odprawić męża za to samo. Do tego dochodzi domniemany obowiązek powinności seksualnej względem współmałżonka, który rozporządza ciałem drugiego współmałżonka (1Kor 7:3-4), a więc uprzedmiotowienie własnego ciała, nad którym nie ma się już kontroli, bo należy ono do tej drugiej osoby. Jest to często wykorzystywane przez wyznawców zasady, że w małżeństwie kobieta nie może mężowi odmówić uprawiania seksu, gdyż on ma swoje potrzeby, a jej ciało należy do niego. A zatem kompletne zamieszanie.
Zamieszanie to znika, kiedy uświadomimy sobie, że powyższe zasady nie mają nic wspólnego z ziemskimi małżeństwami zawieranymi przez ludzi, bowiem w przekazie duchowym Jezus to „Mężczyzna” oraz „Mąż” a wybrańcy to Jego „kobieta” oraz „żona”. Jezus i wybrańcy zawierają „małżeństwo” duchowe, czyli niewidzialny i nierozerwalny związek poprzez Ducha – Łaskę lub Prawo Ducha. Podobna relacja duchowa panuje pomiędzy Szatanem a niezbawionymi (a docelowo niewybrańcami), jednak ta relacja zachodzi poprzez ducha nieczystego oraz poprzez prawo grzechu i śmierci. Wybrańcy połączeni są z Panem jednym Duchem (1Kor 6:17). „Grzech” oraz „cudzołóstwo” duchowe to synonimy Ducha nieczystego jako opozycji Ducha Bożego. Każdy człowiek z natury, a z przeznaczenia każdy niewybraniec, będzie duchowo cudzołożył, gdyż stanowi jedno ciało z „nierządnicą”, czyli Szatanem lub prawem (1Kor 6:16). Zgodnie z przeznaczeniem, zarówno połączenie wybrańca z Bogiem jak i niewybrańca z Szatanem jest nierozerwalne, gdyż nie jest możliwe, by wybraniec utracił zbawienie, tak jak niemożliwe jest, by przeznaczenie niewybrańca zostało zmienione. Przeznaczenie to zostało bowiem ustanowione przez Boga. Do czasu zbawienia, na mocy prawa grzechu i śmierci, wybraniec Boży związany jest duchowo z Szatanem, czyli innym „mężem”, dlatego cudzołoży duchowo. Z kolei z powodu Bożego sądu nad Szatanem, a sąd oznacza tu wyrok śmierci, śmierci Szatana, „prawo męża” traci swoją moc nad poślubionymi mu dotąd wybrańcami. Z kolei symboliczna śmierć i zmartwychwstanie Jezusa pociągają za sobą separację niewybrańców oraz zesłanie Ducha Świętego na wybrańców, czyli ich Prawdziwe Małżeństwo i „współżycie duchowe” z Bogiem (Rz 7:3).
Moment transformacji wybrańca do zbawienia, z „małżeństwa z Szatanem” do „małżeństwa z Bogiem”, czyli Prawdziwego Małżeństwa, albo z niemożności stawiania oporu Szatanowi do stawiania mu oporu z mocy Ducha, to moment, w którym prawo grzechu i śmierci traci swój autorytet, a górę bierze Łaska. Na mocy Ducha Świętego zbawiony wybraniec „opuści ojca i matkę”, czyli opuści domenę prawa grzechu i śmierci, i stanie się Jednym Duchem z Jezusem. Wówczas zbawiony wybraniec będzie czcił Boga w Duchu i Prawdzie, a Bóg będzie sprawcą jego woli i działania. Wola zbawionego wybrańca to inaczej wola Boża, a wykorzystanie zbawionego wybrańca jako narzędzia w rękach Boga to wykonanie woli Boga.
Podczas sądu Bożego, reprezentowanego w Biblii przez Ukrzyżowanie oraz okres Wielkiego Ucisku, niewybrańcy pozujący na wybrańców, a przede wszystkim zwierzchnicy narodu izraelskiego i kościoła instytucjonalnego, tworzący pozorne „małżeństwo” z Bogiem, otrzymują od Boga „list rozwodowy” ze względu na swoją duchową nieczystość – duchowy nierząd z Szatanem (Pwt 24:1). Ta „kobieta”, czyli niewybrańcy, nie znalazła Łaski w oczach Męża, czyli Jezusa Chrystusa. Stąd kościoły instytucjonalne symbolizowane są w Biblii przez Wielki Babilon, czyli Nierządnicę, albo inaczej królestwo Szatana. Z jeszcze innego punktu widzenia, Izrael i kościoły to „żony obce”, które nie dziedziczą z prawdziwym, niewidzialnym Izraelem i Kościołem Niebieskim, czyli z wybrańcami Bożymi.
SZCZEGÓŁOWE OMÓWIENIE TEMATU TUTAJ.