1. wyłup sobie oko i oDetnij rękę
Twoje narzędzia:
UWAGA: Powyższe linki do tekstów biblijnych udostępniamy wyłącznie dla wygody czytelnika. Znajdują się one jednak na stronach innych, niezależnych od nas autorów, których poglądy i opinie należą wyłącznie do nich, a zespół Projektu Daniel 12 tych poglądów nie autoryzuje ani nie podziela. Autoryzujemy jedynie teksty opublikowane na niniejszej stronie.
PDF do druku | |
File Size: | 90 kb |
File Type: |
STRESZCZENIE
„Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż ażeby całe twoje ciało musiało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła”. (Mt 5:29-30)
„Otóż jeśli twoja ręka lub noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny. I jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do życia, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego”. (Mt 18:8-9)
Powyższe cytaty chyba najlepiej ilustrują to, że Biblii w żadnym wypadku nie można interpretować literalnie, czyli odnosić jej słów do rzeczywistości fizycznej, która nas otacza, a co za tym idzie, do codziennych spraw ludzkiego życia. W przeciwnym razie musielibyśmy uznać, że drogą do zbawienia, a zarazem ucieczką od wiecznego potępienia, jest na przykład samookaleczanie się, co z kolei zaprzecza wersetom, które nawołują do dbania o własne ciało oraz wersetom, które zakazują własnego działania w celu zasłużenia na zbawienie. Tak czy inaczej, fizyczny wykład Biblii jest w praktyce niewykonalny.
W kontekście „odcięcia”, czyli sądu Bożego, słowa „oko”, „ręka” oraz „noga”, czyli słowa określające członki ciała, są obrazem pseudo-wybrańców, czyli tak naprawdę niewybrańców, albo inaczej ducha nieczystego, ducha obcego, znajdującego się pod autorytetem Szatana. Niewybrańcy, którzy wchodzą w skład Izraela fizycznego i kościoła instytucjonalnego, zostaną podczas sądu Bożego odcięci od Ciała Niebieskiego – Jezusa Chrystusa, którego „członkami” są Boży wybrańcy, stanowiący niewidzialny Kościół Ducha. Separacja ta polega na wiecznym i pełnym zbawieniu Bożych wybrańców, tzn. w czasach ostatecznych do zbawienia muszą jeszcze dojść wybrańcy Późnego Deszczu, wciąż duchowo „ułomni” i „chromi”, oraz na wiecznym potępieniu niewybrańców, w których przypadku sąd podczas Wielkiego Ucisku spowoduje pełną separację wieczną – duszy i ciała, czyli symbolicznych „dwóch rąk” i „dwóch nóg”.
Droga wybrańca prowadzi przez transformację z duchowej śmierci do życia wiecznego, kiedy jego stara natura – duch Szatana – zostaje od niego „odcięta” i kiedy uzyskuje on nową naturę – Ducha Bożego. Natomiast droga niewybrańca prowadzi ze śmierci duchowej na śmierć wieczną. Niewybraniec, który odgrywa jedynie rolę pozornego wybrańca, gra na dwa fronty, głosząc ewangelię Łaski Bożej i własnych uczynków, to znaczy Łaski i Prawa, a w rzeczywistości podążając za własnym programem zbawienia opartym na prawie grzechu i śmierci, czego rezultatem jest śmierć wieczna, której symbolem jest piekło.
Owa dwulicowość to inaczej obłuda, a fałszywa doktryna to nic innego jak wabik, którego celem jest zgromadzenie jak największej liczby współwyznawców, których nazywa się „nawróconymi” i którzy wpadają w ten sposób w sidła piekła (Mt 23:15). Oczywiście żaden wybraniec nie utraci zbawienia, odpadną tylko ci, którzy nigdy nie byli przeznaczeni na życie wieczne, czyli niewybrańcy. Dlatego przywódcy religijni to „ślepi przewodnicy”, którzy prowadzą innych „ślepych” w kierunku „dołu”, czyli „wiecznej otchłani”, w którą pospołu wpadną (Mt 15:14).
SZCZEGÓŁOWE OMÓWIENIE TEMATU TUTAJ.
„Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż ażeby całe twoje ciało musiało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła”. (Mt 5:29-30)
„Otóż jeśli twoja ręka lub noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie wejść do życia ułomnym lub chromym, niż z dwiema rękami lub dwiema nogami być wrzuconym w ogień wieczny. I jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie! Lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do życia, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła ognistego”. (Mt 18:8-9)
Powyższe cytaty chyba najlepiej ilustrują to, że Biblii w żadnym wypadku nie można interpretować literalnie, czyli odnosić jej słów do rzeczywistości fizycznej, która nas otacza, a co za tym idzie, do codziennych spraw ludzkiego życia. W przeciwnym razie musielibyśmy uznać, że drogą do zbawienia, a zarazem ucieczką od wiecznego potępienia, jest na przykład samookaleczanie się, co z kolei zaprzecza wersetom, które nawołują do dbania o własne ciało oraz wersetom, które zakazują własnego działania w celu zasłużenia na zbawienie. Tak czy inaczej, fizyczny wykład Biblii jest w praktyce niewykonalny.
W kontekście „odcięcia”, czyli sądu Bożego, słowa „oko”, „ręka” oraz „noga”, czyli słowa określające członki ciała, są obrazem pseudo-wybrańców, czyli tak naprawdę niewybrańców, albo inaczej ducha nieczystego, ducha obcego, znajdującego się pod autorytetem Szatana. Niewybrańcy, którzy wchodzą w skład Izraela fizycznego i kościoła instytucjonalnego, zostaną podczas sądu Bożego odcięci od Ciała Niebieskiego – Jezusa Chrystusa, którego „członkami” są Boży wybrańcy, stanowiący niewidzialny Kościół Ducha. Separacja ta polega na wiecznym i pełnym zbawieniu Bożych wybrańców, tzn. w czasach ostatecznych do zbawienia muszą jeszcze dojść wybrańcy Późnego Deszczu, wciąż duchowo „ułomni” i „chromi”, oraz na wiecznym potępieniu niewybrańców, w których przypadku sąd podczas Wielkiego Ucisku spowoduje pełną separację wieczną – duszy i ciała, czyli symbolicznych „dwóch rąk” i „dwóch nóg”.
Droga wybrańca prowadzi przez transformację z duchowej śmierci do życia wiecznego, kiedy jego stara natura – duch Szatana – zostaje od niego „odcięta” i kiedy uzyskuje on nową naturę – Ducha Bożego. Natomiast droga niewybrańca prowadzi ze śmierci duchowej na śmierć wieczną. Niewybraniec, który odgrywa jedynie rolę pozornego wybrańca, gra na dwa fronty, głosząc ewangelię Łaski Bożej i własnych uczynków, to znaczy Łaski i Prawa, a w rzeczywistości podążając za własnym programem zbawienia opartym na prawie grzechu i śmierci, czego rezultatem jest śmierć wieczna, której symbolem jest piekło.
Owa dwulicowość to inaczej obłuda, a fałszywa doktryna to nic innego jak wabik, którego celem jest zgromadzenie jak największej liczby współwyznawców, których nazywa się „nawróconymi” i którzy wpadają w ten sposób w sidła piekła (Mt 23:15). Oczywiście żaden wybraniec nie utraci zbawienia, odpadną tylko ci, którzy nigdy nie byli przeznaczeni na życie wieczne, czyli niewybrańcy. Dlatego przywódcy religijni to „ślepi przewodnicy”, którzy prowadzą innych „ślepych” w kierunku „dołu”, czyli „wiecznej otchłani”, w którą pospołu wpadną (Mt 15:14).
SZCZEGÓŁOWE OMÓWIENIE TEMATU TUTAJ.